Wij gebruiken cookies om uw gebruikservaring te verbeteren. Door op "Akkoord" te klikken, stemt u in met het gebruik van alle functionele, analytische en advertentie/trackingcookies. Deze worden gebruikt voor het optimaliseren van de website en het personaliseren van advertenties. U kunt uw voorkeuren altijd aanpassen via “instellingen”. Meer informatie vindt u op onze cookies pagina en in onze privacyverklaring.

AkkoordNee, liever niet
Cookievoorkeuren
SluitenOpslaan

Minderheden hebben recht op hun eigen taal, cultuur en godsdienst.

Minderheden hebben recht op hun eigen taal, cultuur en godsdienst.

Afgelopen weekend heb ik de Amazônia-tentoonstelling in Brussel bezocht. Het was een mooie beleving. De foto’s van de beroemde Frans-Braziliaanse fotograaf Sebastião Salgado van mijn favoriete werelddeel –  het regenwoud van het Amazonebekken - zijn gewoon betoverend.

Voor mij is het Amazoneregenwoud een magische, mooiste, belangrijkste en groenste deel van onze planeet. En die wordt vernietigd door het ‘blanke mens’ uit geldzucht. De fototentoonstelling van Sebastião Salgado over het Amazonegebied toont de schoonheid en het unieke karakter van deze regio en de strijd van de inheemse bevolking voor hun rechten op het land, hun tradities, hun taal en de natuur waarvan zij deel uitmaken.

Met verdriet, angst en soms woede zien zij hoe de activiteiten van mensen van buiten hun regio hun levenskwaliteit beïnvloeden. De aanleg van wegen, de winning en toe-eigening van de natuurlijke rijkdommen van deze regio, het afbranden van bossen voor landbouw en veeteelt, het vergiftigen van rivieren met chemicaliën die bij deze teelt worden gebruikt, kolonisatie en zelfs de activiteiten van evangelische missionarissen die het gebruik van de inheemse taal en het koesteren van tradities verboden... Dit alles leidt tot de vernietiging van de meest intelligente culturen en levenswijzen op onze aarde.

Het is nog niet te laat om het Amazonegebied te redden uit de klauwen van de vernietigende indringers. Met alle krachten kan de ramp nog worden voorkomen, omdat het “blanke mens” nog niet het punt heeft bereikt waarop er geen weg terug meer is.

In de korte, maar ingrijpende, filmfragmenten geeft Salgado het woord aan de inheemse bevolking, de oorspronkelijke bewoners van het land. Ze strijden voor zichtbaarheid en erkenning van hun rechten. Zij leren ons dat wij allen deel uitmaken van een groter geheel, en hoe te leven volgens de wetten van de natuur. Zij merken wel klimaatverandering, die sommigen zo graag willen ontkennen.

Wij kunnen heel veel leren van de wijsheden en culturen van de inheemse volkeren. Een van de sjamanen vroeg na een hartverscheurend verhaal voor de camera: “Luisteren jullie?”

Alles is al gezegd; maar doordat niemand luistert, moet men altijd opnieuw beginnen.