Gezondheidszorg in Polen.

Als je in een vreemd land woont vergelijk je bijna automatisch hoe de dingen lopen met dat wat je kent van je land van origine. Natuurlijk gaat niets meer hetzelfde, daar wen je er op den duur aan. Maar in het begin is er wel onvoldoende kennis, verbazing, telleurstelling of onbegrip, al is het helemaal niet beter of slechter, het is gewoon anders.

Je moet je weg leren vinden in de nieuwe systemen, gezondheidszorg bijvoorbeeld.

In Nederland is het gebruikelijk dat je met je klacht eerst naar je huisarts gaat. In Polen ga je rechtstreeks naar een specialist: dermatoloog als je huidklachten hebt, cardioloog bij hartklachten, uroloog bij nierklachten en problemen met je urinewegstelsel en zo voort. En als je zwanger bent ga je naar de gynaecoloog, niet naar de verloskundige, die beschouw je meer als een verpleegster. Thuisbevalling is in Polen het allerergste scenario, dat je kan bedenken, en het gebeurt alleen als je te laat bent om naar het ziekenhuis te gaan. Daar kies je niet bewust voor.

In Polen hebben wij een zogenaamde „eerste-contact-arts”.
Dit is de arts die als eerste in contact komt met de patiënt en die helpt bij de eerste diagnose van ziekte. Eerste-contact-arts is geen specialisatie, maar een functie waarin de arts werkt in de kliniek. In de rol van eerste-contact-arts komen we in de praktijk artsen tegen met verschillende specialisaties, zoals kindergeneeskunde, cardiologie en zelfs diabetologie, neurologie of gynaecologie, of artsen zonder specialisatie.

Uiteindelijk begreep ik dat je in Nederland zonder verwijsbrief van je huisarts niet naar een specialist kan, ik ging netjes elke keer een verwijsbrief halen. Omdat ik in het algemeen heel gezond ben en helemaal niet kleinzerig, heb ik helemaal niet gemerkt dat het helemaal niet zo makkelijk gaat in Nederland met het verwijzen. Mijn vriendin vertelde dat zij voor elke klacht altijd paracetamol kreeg. Ik dacht dat het aan haar lag, ik ging niet met een hoestje en kuchje naar de dokter. Tot het moment dat mijn huisarts (de allerbeste die ik tot nu toe in Nederland tegenkwam) tegen mij zei dat hij het jammer vindt dat ik hem alleen als een verwijsdokter zie. Dat was pijnlijk, juist deze dokter vond ik heel capabel en ik had veel respect voor zijn expertise. Later is hij, helaas, gestopt als huisarts en is ergens anders gaan werken om meer voldoening te halen uit zijn werk, zoals hij dat tegen mij zei.

Wij moeten in ons leven die keuzes maken die de treffendste eigenschappen van onze persoonlijkheid gelegenheid geven zich te ontplooien. (Thomas Merton)