De Poolse taal wordt wereldwijd door bijna 50 miljoen mensen gesproken.

De Poolse taal wordt wereldwijd door bijna 50 miljoen mensen gesproken.

Het Pools behoort tot de groep van West-Slavische talen, die onder de familie Indo-Europese talen vaalt, net als het Nederlands.

Het Pools kan worden onderverdeeld in vier ontwikkelingsperioden: Oud Pools, Midden Pools, Nieuw Pools en Modern Pools. Het wordt beschouwd als een van de moeilijkste talen ter wereld. Niet alleen is het erg ingewikkeld, maar het is ook de enige Slavische taal die de neusklinkers ą en ę heeft behouden.

Het spreken van een bepaalde taal heeft te maken met het gevoel bij een bepaalde natie te horen en de historische tradities die ermee verbonden zijn. In het Pools heet de eerste taal, die iemand van jongs af spreekt, geen moedertaal, maar de nationale taal of vaderlandstaal.
De Poolstaligen zijn bewust dat ze Polen zijn en dus erfgenamen van de Poolse historische erfenis.

In de loop van de geschiedenis was Polen als land sterk verdeeld in districten, waardoor de afzonderlijke gebieden gescheiden bleven, maar er ontstond een gevoel van eenheid onder de inwoners doordat ze onder het gezag bleven van dezelfde dynastie van “natuurlijke heersers van Polen”. Ondanks de roofpolitiek van de buren was Polen vanaf 1025 een machtig koninkrijk.

Een grote rol in de taalverbintenis speelde de gemeenschappelijke kerkprovincie en ook de vestiging van meer buitenlandse nieuwkomers zoals Duitsers of Joden. De taalgemeenschap, tegenover buitenlanders werd toen belangrijk.

De polonisering, dat wil zeggen de aanvaarding van de Poolse taal als moedertaal, ging vaak gepaard met de overname van de Poolse gewoonten en cultuur, en soms ook van de historische traditie.

De hoge politiek en de diplomatie, het rondtrekken in Europa van studenten, kooplieden en toeristen uit die tijd vereisten het gebruik van een transnationale taal. In de 17e eeuw begon het Frans geleidelijk de rol van het Italiaans en Latijn als internationale taal over te nemen.

Het scheelde niet veel dat de Poolse taal “in principe” kon toetreden tot de groep van “wereldtalen”. De start van het Frans en het Pools was gelijk, bijna gelijktijdig, zowel aan de Wisła als aan de Seine werd er met evenveel enthousiasme aan gewerkt.
In 1668 Zygmunt Kontzewitz Kotzer schreef, dat de Poolse taal „eine von den vornemsten und Hauptsprachen” is.

Uiteindelijk wordt Frans de taal van de hele Europese intellectuele elite. Jammer, hè?